وکیل اثبات نسب در کرج، بیش از 15 سال تجربه

پیگیریِ پرونده‌های مربوط به دعاوی نسب یعنی دعاوی اثبات نسب و نفی نسب کار هرکسی نیست چون این پرونده‌ها به دلیل ماهیت خود از حساسیت خاصی برخوردار هستند و هیچ‌کسی به اندازه‌ی یک وکیل اثبات نسب در کرج نمی‌تواند در پیگیریِ این پرونده‌ها موفق باشد.وکیل دعاوی نسب با اتکا به دانش، مهارت، مطالعه، تجربیات و تخصص خود می‌تواند این دعاوی را در دادگاه در کوتاه‌ترین زمان ممکن و به بهترین نحو با جلوگیری از ایجاد هزینه‌های اضافی و جلوگیری از اتلاف وقت به نتیجه برساند.

بهترین وکیل اثبات نسب در کرج

در صورتی که در خصوص نسب و اثبات آن دچار مشکلی شده اید، همین الان با بهترین وکیل اثبات نسب در کرج تماس بگیرید و مشاوره تخصصی دریافت کنید.

نسب چیست؟ و چه تعریفی دارد؟

معنای کلی “نسب”، قرابت و خویشاوندی است اما از دید حقوقی، “نسب” به معنای روابط فامیلی بین دو نفر است که یکی از آنها از نسل دیگری است و یا هر دوی آنها از یک نسل مشترک هستند. به این ترتیب، مقوله‌ی”نسب” مربوط به رابطه‌ی خونی بین خویشاوندان نسبی است و رابطه‌ی فرزند و پدر با یکدیگر، رابطه‌ی فرزند و مادر با یکدیگر، و همچنین رابطه‌ی خواهر و برادر با یکدیگر، زیرمجموعه‌ی “نسب” محسوب می‌شود.

انواع نسب کدامند؟

به طور کلی، نطفه‌ی جنین از طریق دو روش یعنی لقاح طبیعی (نزدیکی) و لقاح مصنوعی (عدم نزدیکی) به وجود می‌آید. نطفه‌ای که از طریق نزدیکی شکل می‌گیرد، در قالب یکی از این سه نوع رابطه یعنی رابطه‌ی مشروع، رابطه‌ی نامشروع و رابطه‌‌ی ناشی از شبهه به وجود می‌آید.

از دید بسیاری از کارشناسان امر، نسب به سه نوع اصلی یعنی نسب قانونی و مشروع (نسب ناشی از رابطه‌ی مشروع بین زن و مرد در قالب نکاح دائم یا موقت)، نسب در حکم قانون (نسب ناشی از اشتباه و و شبهه)، و نسب غیرقانونی (نسب ناشی از رابطه‌ی نامشروع) تقسیم می‌شود. 

نسب قانونی یا مشروع چیست؟

نسب قانونی یا مشروع، نسبی است که بین مرد و زن رابطه‌ی نکاح دائم یا موقت وجود داشته باشد، البته به شرط آنکه نطفه‌ی طفل بعد از عقد نکاح بسته شده باشد، نه قبل از آن. یک سوال بسیار مهم و رایج در مورد طفلی که از لقاح مصنوعی به وجود می‌آید، این است که آیا نسب در مورد مشروع است یا خیر؟

پاسخ این است که اگر ویژگی‌های نسب مشروع وجود داشته باشد (از جمله اینکه رابطه‌ی زوجیت مشروع بین زن و مرد وجود داشته باشد)، نسب ناشی از لقاح مصنوعی نیز مشروع محسوب می‌شود زیرا ویژگی‌های نسب مشروع را دارا است.

به این ترتیب، اگر اسپرم مرد به روشی غیر از رابطه‌ی جنسی یعنی از طریق لقاح مصنوعی وارد رحم زن شده باشد، در این حالت هم فرزند به آن زن و مرد تعلق دارد. 

نسب در حکم قانون (نسب ناشی از شبهه یا اشتباه)

یکی از مهمترین مصادیق نسب ناشی از شبهه یا اشتباه، “وطی به شبهه” است و یکی را مواردِ وطی به شبهه در حالتی اتفاق می‌افتد که مرد با زنی با تصور اینکه رابطه‌‌ی زوجیت مشروع بین آنها وجود دارد رابطه‌ی جنسی برقرار می‌کند در حالی که آنها نمی‌دانند ازدواج و رابطه‌ی جنسی آنها باطل و حرام است.

اگر در اثر این رابطه‌ی جنسی نطفه‌ای شکل بگیرد و فرزندی متولد شود، نسب ناشی از شبهه یا اشتباه است و به فرزند متولدشده از چنین رابطه‌ای، ولد شبهه گفته می‌شود و نسب او ناشی از شبهه است.

رسیدگی به مسائل و پرونده های اثبات نسب بصورت کاملا تخصصی در کرج را به بسپارید. بهترین وکیل اثبات نسب کرج در کنار شماست.

بر اساس فقه و قانون، نسب ناشی از شبهه در حکم نسب مشروع است. البته طبق ماده‌ی 1165 قانون مدنی، “طفل متولد از نزدیکی به شبهه فقط ملحق به طرفی می‌شود که در اشتباه بوده و در صورتی که هر دو در اشتباه بوده‌اند، ملحق به هر دو خواهد بود.” به این ترتیب، ولد شبهه منتسب به کسی است که در شبهه بوده و اگر هم زن و هم مرد در شبهه بوده‌اند، ولد شبهه منتسب به هر دو است.

نسب غیرقانونی یا نامشروع

نسبت غیرقانونی یا نامشروع، نسبی است که نه از رابطه‌ی نکاح موقت یا دائم به وجود آمده و نه ناشی از شبهه و اشتباه بوده، بلکه از رابطه‌ی نامشروع (زنا) به وجود آمده است.

در این حالت، بین مرد و زن رابطه‌ی نکاح دائم یا موقت وجود ندارد و رابطه‌ی نامشروع اتفاق افتاده است.

بر اساس قانون، زانیه یعنی ولدی که از رابطه‌ی زنا متولد شده از مرد ارث نمی‌برد اما مرد موظف است برای او شناسنامه بگیرد و وظایفی که قانون برای چنین موردی در نظر گرفته را در قبال او انجام دهد.

دعوی اثبات نسب چیست؟

دعوی نسب شامل دو نوع است که عبارتند از:

1. دعوی اثبات نسب
2. دعوی نفی نسب

در ادامه هر 2 نوع را بصورت کامل توضیح می‌دهیم.

وکیل اثبات نسب در کرج

دعوی اثبات نسب در چند مورد کاربرد دارد که مهمترین آنها اثبات پدر بودن و اثبات فرزند بودن است. دعوی در مورد اثبات پدر بودن مربوط به زمانی است که باید اثبات شود فلان شخص، پدر فلان شخص است. دعوی در مورد اثبات فرزند بودن هم مربوط به زمانی است که باید اثبات شود که یک شخص فرزند فلان شخص است.

دعوی نفی نسب

دعوی نفی نسب نیز در چند مورد کاربرد دارد که مهمترین آنها نفی پدر بودن و نفی فرزند بودن است. دعوی در مورد نفی پدر بودن مربوط به زمانی است که باید اثبات شود فلان شخص، پدر فلان شخص نیست. (در این حالت، نفی ولد وجود دارد به این معنا که پدری که طفل متولدشده منسوب به او است، ادعا می‌کند که این بچه از من نیست.) دعوی در مورد نفی فرزند بودن هم مربوط به زمانی است که باید اثبات شود که یک شخص فرزند فلان شخص نیست.

ارکان دعوی اثبات نسب

ارکان دعوی اثبات نسب در صورتی که نطفه‌ی طفل در اثر رابطه‌ی مشروع به وجود آمده، عبارتند از: 

• اثبات مشروع بودن رابطه‌ی زن و مرد و وجود عقد نکاح (اثبات وجود رابطه‌ی زوجیت در زمان انعقاد نطفه)
• اثبات وجود نسب یعنی اثبات اینکه از آن رابطه‌ی مشروع  یک نطفه به وجود آمده و پس از اتمام دوران جنینی، کودکی متولد شده است.

برای هر دو این موارد لازم است اسناد، مدارک، ادله‌ و شواهد مورد نیاز ارائه شود.

یکی از مواردی که اثبات مشروع بودن رابطه‌ی زن و مرد و وجود عقد نکاح بسیار ضروری است، مربوط به زمانی است که کودکی از ازدواج موقت متولد شده و با توجه به اینکه معمولاً ازدواج‌های موقت ثبت نمی‎شود، مادر برای مطالبه‌ی حقوق فرزند خود چاره‌ای غیر از مطرح کردن دعوی اثبات نسب ندارد. او پیش از انجام هر کاری، باید با ارائه ادله و شواهد و مدارک و مستندات اثبات کند که نکاح و رابطه‌ی مشروع بین او و آن مرد وجود داشته و فرزندش از این رابطه‌ی مشروع متولد شده و آن مرد پدر فرزند او است.

ادله‌ی دعوی نسب

مهمترین ادله‌ی مربوط به دعوی نسب که می‌تواند در این دعوی مورد استفاده قرار بگیرد، عبارتند از:

• شناسنامه یا سند ولادت
• شهادت شهود
• آزمایشات پزشکی و ژنتیکی (DNA)
• توجه به انواع امارات از جمله اماره‌ی فراش (اماره یا قاعده در لغت به معنیِ نشانه، نشان و علامت است و معنیِ آن در حقوق، نوعی از انواع ادله است که مبتنی بر گمان قریب به یقین است و به اوضاع و احوالی اشاره دارد که دلیل بر امری محسوب می‌شود. اماره فراش، یکی از انواع اماره است که یکی از مهمترین کاربردهای آن در مورد دعوی نسب است.)
• اقرار (بر اساس ماده‌ی ۱۲۷۳ قانون مدنی، اقرار به نسب در صورتی صحیح است که اولاً تحقق نسب بر حسب عادت و قانون ممکن باشد، ثانیاً کسی که به نسب او اقرار شده‌ تصدیق کند مگر در مورد صغیری که اقرار بر فرزندی او شده به شرط آن که منازعی در پیش نباشد.)

اماره‌ و قاعده‌ی فراش چیست؟

طبق اماره‌ی فراش، فرض بر این است که طفلی که از زن شوهردار به دنیا آمده، فرزند شوهر و منسوب به او است مگر آنکه خلافش ثابت شود. البته لازم است به یاد داشته باشیم که شرط مورد نیاز برای این فرض این است که فاصله‌ی بین تاریخ نزدیکی و تاریخ تولد، کمتر از شش ماه و بیشتر از ده ماه نباشد. این قاعده دو کاربرد کلی دارد:

1. زمانی که طفل در زمان زوجیت به دنیا آمده باشد و در مورد انتساب این طفل به شوهر اختلاف نظر باشد.
2. زمانی که طفل پس از انحلال نکاح به دنیا آمده باشد و در مورد انتساب این طفل به شوهر اختلاف نظر باشد. 

طبق ماده‌ی 1158 قانون مدنی، “طفل متولد در زمان زوجیت ملحق به شوهر است مشروط بر اینکه از تاریخ نزدیکی تا زمان تولد کمتر از شش ماه و بیشتر از ده ماه‌ نگذشته باشد.”

ماده‌ی 1159 قانون مدنی نیز می‌گوید: “هر طفلی که بعد از انحلال نکاح متولد شود ملحق به شوهر است مشروط بر اینکه مادر هنوز شوهر نکرده و از تاریخ انحلال نکاح تا‌ روز ولادت طفل بیش از ده ماه نگذشته باشد مگر آنکه ثابت شود که از تاریخ نزدیکی تا زمان ولادت کمتر از ۶ ماه و یا بیش از ده ماه گذشته باشد.”

در مورد هریک از دو ماده، در صورتی که شرط‌های یاد شده وجود داشته باشد، قانون‌گذار فرض را بر این می‌گذارد که طفل متولدشده منسوب به پدر است و زن پاکدامن بوده و با کسی غیر از شوهر خود نزدیکی نکرده است. هدف از استفاده از این اماره این است که در صورتی که دلیل مخالف وجود ندارد، نسب پدر و فرزندی رد نشود. به این ترتیب، در زمانی که طفل منسوب به شوهر است، اگر او بخواهد نسب طفل با خود را نفی کند باید حتماً دلیل بیاورد.

ادله‌ی اثبات نسب مادر

به صورت کلی، اثبات نسب مادر معمولاً راحت‌تر از اثبات نسب پدر است زیرا دوران بارداری و زایمان یک مسئله‌ی کاملاً مشهود است و نمی‌توان آن را به‌راحتی انکار کرد به این معنا که مادر 9 ماه جنین را در شکم خود حمل کرده و او را به دنیا آورده است. 

اثبات نسب مادر معمولاً به کمک ادله‌ی زیر انجام می‌شود:

• شناسنامه: ارائه‌ی شناسنامه‌ی طفل و مادر، یکی از متداول‌ترین روش‌ها برای اثبات نسب مادری است. 

• شهادت شهود: از طریق شهادت شهود نیز می‌توان نسب مادر را اثبات کرد البته تشخیص در مورد صحت یا عدم صحت آن را قاضیِ دادگاه انجام می‌دهد.
• در نظر گرفتن امارات مربوطه و همچنین توجه به ظواهر قضیه: در نظرگرفتن امارات مربوطه و توجه به ظاهر قضیه نیز می‌تواند به اثبات نسب مادر کمک کند. (به عنوان مثال، این مسئله که طفل و مادر در یک منزل مشترک زندگی می‌کنند، می‌تواند گویای وجود رابطه‌ی مادر و فرزندی باشد.)
• اقرار مادر: همان‌گونه که قبلاً گفته شد، اقرار در صورتی که شروط لازمه را داشته باشد، می‌تواند به اثبات نسب مادر کمک کند.)

ادله‌ی اثبات نسب پدری

همان‌گونه که گفته شد، اثبات نسب مادر راحت‌تر از اثبات نسب پدر است زیرا انتساب فرزند به پدر مسئله‌ی مشهودی نیست. مهمترین راه‌های رایج برای اثبات نسب پدری به این شرح است:

• شناسنامه: یکی از متداول‌ترین روش‌ها برای اثبات نسب پدری، ارائه‌ی شناسنامه‌ی طفل و پدر است. 
• شهادت شهود: از طریق شهادت شهود نیز می‌توان نسب پدر را اثبات کرد البته وظیفه‌ی تشخیص در مورد صحت یا عدم صحت شهادت بر عهده قاضی دادگاه است.
• اقرار پدر: همان‌گونه که قبلاً گفته شد، اقرار در صورتی که شروط لازمه را داشته باشد، می‌تواند به اثبات نسب پدر کمک کند. در مورد مسئله‌ی اقرار پدر، ماده‌ی ١١۶١ قانون مدنی می‌گوید: “در مورد مواد قبل هرگاه شوهر صریحاً یا ضمناً اقرار به ابوت خود نموده باشد دعوی نفی ولد از او مسموع نخواهد بود.”

• در نظر گرفتن امارات مربوطه و همچنین توجه به ظواهر قضیه: در نظرگرفتن امارات مربوطه از جمله اماره فراش و توجه به ظاهر قضیه نیز می‌تواند به اثبات نسب پدر کمک کند. طبق اماره‌ی فراش، فرض بر این است که طفلی که از زن شوهردار به دنیا آمده باشد، فرزند شوهر و منسوب به او است مگر آنکه خلافش ثابت شود. البته لازم است به یاد داشته باشیم که شرط مورد نیاز برای این فرض این است که فاصله‌ی بین تاریخ نزدیکی و تاریخ تولد، کمتر از شش ماه و بیشتر از ده ماه نباشد.
• آزمایشات پزشکی و ژنتیک (DNA): امروزه به کمک سایر راهکارهای مربوطه از جمله آزمایشات پزشکی و ژنتیک، اثبات نسب پدر آسان‌تر شده است. 

حالت‌های متداول نفی نسب از سوی مرد  در دعاوی نسب

دعوی اثبات نسب پدر در بیشتر اوقات مربوط به مواردی است که مرد منکر وجود رابطه‌ی نسبی با طفل است و همچنین این مورد که کسی می‌خواهد اثبات کند فلان شخص پدر او است. دو حالت کلی در موردی که مرد منکر وجود رابطه‌ی سببی میان خود و طفل است، وجود دارد: 

1. مرد وجود نکاح موقت یا دائم را قبول دارد اما خود فرزند را قبول ندارد.
2. مرد وجود نکاح موقت یا دائم را هم قبول ندارد.

در مورد حالت اول، اگر پدر دلیل مخالف نیاورد، طفل منتسب به مرد است. (با توجه به اماره‌ی فراش) و اگر دلیل مخالف آورد، از سایر ادله‌ی اثبات نسب که قبلاً گفته شد باید استفاده شود ضمن اینکه در مورد حالت دوم نیز لازم است از سایر ادله‌ی اثبات نسب استفاده شود.  

آثار ناشی از نسب

چنانچه قانونی بودن نسب اثبات شود، قرابت و خویشاوندی ایجاد می‌شود و این قرابت و خویشاوندی یک‌سری آثار قانونی برای طرفین به دنبال دارد که از میان آنها می‌توان به برقرار شدن رابطه‌ی توارث و همچنین ایجاد حقوق برای فرزند (از قبیل حق حضانت، حق ولایت و حق نفقه) و ایجاد تکالیف برای فرزند (مانند تکلیف اطاعت و احترام فرزند نسبت به والدین) اشاره کرد.

چگونه می‌توان برای دعوی نسب اقدام کرد؟

برای اقدام در زمینه‌ی دعوی نسب می‌توان به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی مراجعه کرد و با ارائه‌ی مدارک نیاز و پرداخت هزینه‌ی مربوطه برای این دعوی اقدام کرد و فرم دادخواست را گرفت و پر کرد. پس از مدتی دادگاه تشکیل می‌شود.

دادگاه صالح در زمینه‌ی نسب

رسیدگی به موضوع نسب در صلاحیت دادگاه خانواده است و از نظر قانونی بر عهده‌ی این دادگاه گذاشته شده است. نکته‌ی مهم این است که پس از صدور رأی می‌توان در دادگاه تجدیدنظر استان نسبت به آن اعتراض کرد.

روند رسیدگی دادگاه در مورد دعوی نسب

در مورد دعاوی مربوط به مسئله‌ی نسب به این صورت عمل می‌شود که دادگاه مدارک و شواهد و ادله و مستندات را بررسی می‌کند و هرجا نیاز به کارشناس از جمله کارشناس پزشکی قانونی برای آزمایشات پزشکی و ژنتیکی باشد، نظرات کارشناسی نیز در نظر گرفته می‌شود. البته تا پیش از پایان یافتن مهلت قانونی می‌توان به نظر کارشناسی اعتراض کرد. 

چالش‌های پیش روی پرونده‌های دعاوی نسب

مسئله‌ی نسب از نظر خانوادگی و اجتماعی بسیار مهم است زیرا اثبات یا رد آن آثار بسیار تعیین‌کننده‌ای‌ در سطح خانواده و اجتماع به وجود می‌آورد، به عنوان مثال اثبات نسب  یا رد آن ممکن است نام خانوادگی یک فرد را تغییر دهد و حقوق و تکالیفی برایش ایجاد کند یا حقوق و تکالیفش را از بین ببرد از جمله اینکه برای او ارث و حق نفقه به همراه بیاورد یا اینکه او را از ارث و حق نفقه محروم کند. با توجه به اهمیت مسئله‌ی نسب، پرونده‌های مربوط به نسب حساسیت ویژه‌ای دارد و دادگاه‌ها در مورد این پرونده‌ها دقت مضاعف دارند. یکی از چالش‎های دعاوی نسب، سخت بودن مراحل کار جمع‌آوری مدارک و شواهد و ادله و مستندات است ضمن اینکه در برخی از موارد از جمله پرونده‌های پیچیده، هزینه‌های انجام این مراحل ممکن است بسیار بالا باشد. 

وکیل اثبات نسب در کرج چه کسی است؟

وکیل دعوی نسب مانند سایر وکلا پروانه رسمی برای وکالت دارد اما به دلیل دانش، علاقه، مهارت و تخصص، در حوزه‌ی دعاوی نسب متخصص شده و این حوزه را به عنوان حوزه‌ی تخصصی خود یا یکی از حوزه‌های تخصصی خود انتخاب کرده است. او در مواجهه با چالش‌های پیش‌روی پرونده‌های این حوزه می‌تواند بهترین راهکارها را در کوتاه‌ترین زمان ممکن اتخاذ کند.

چرا باید به وکیل دعاوی نسب مراجعه کرد؟

وکیلی دعاوی نسب با دانش، مهارت و تخصص خود و همچنین با اطلاع از قوانین، تبصره‌ها، اصلاحیه‌ها و تغییرات قانونی، از جزئی‌ترین مسائل برای پیگیریِ پرونده‌های مربوط به دعاوی نسب مطلع است، راهکارهای مورد نیاز برای جمع‌آوریِ همه اسناد و مدارک و شواهد و ادله را می‌داند و می‌تواند با جلوگیری از طولانی شدن مراحل کار، در کوتاه‌ترین زمان ممکن پرونده‌ را پیگیری کند و به نتیجه برساند. وجود چالش‌ و سختی در پیگیریِ پرونده‌های دعاوی نسب به ویژه در مورد پرونده‌های پیچیده، ضرورت مراجعه به وکیل دعاوی نسب را افزایش می‌دهد. 

از سوی دیگر، بسیاری از افراد به دلیل ترس از بالا بودن دستمزد وکالت از مراجعه به وکیل دعاوی نسب خودداری می‌کنند درحالیکه باید بدانند در صورت مراجعه نکردن به این وکیل ممکن است به دلیل عدم اطلاع کافیِ خودِ شخص از قوانین و راهکارهای قانونی، هزینه‌هایی ایجاد شود که خیلی بیشتر از هزینه دستمزد وکیل باشد. نکته‌ی مهم دیگر این است که وجود هرگونه ابهام و اشتباه در مدارک و مستندات و ادله‌ی ارائه شده ممکن است مسیر پرونده را کلاً عوض کند و موجب باطل شدن دادخواست شود که این مسئله، ضرورت بهره‌مندی از مشاوره و همراهیِ وکیل دعاوی نسب را افزایش می‌دهد.